Όμορφες φωτογραφίες

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι κάνει όμορφη μια φωτογραφία;

Η απάντηση είναι, η σύνδεση των στοιχείων Αλλά ας αναλύσουμε τον όρο «στοιχεία». 

Στοιχεία πέρα από τα αντικείμενα που προβάλλονται σε μια εικόνα, είναι ο φωτισμός, το χρώμα αλλά και η αίσθηση του βάθους / χώρου σε αυτή. 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποκωδικοποιεί / διαβάζει την εικόνα που βλέπει και την εξηγεί ανάλογα. Διαβάζει τα αντικείμενα, με το ανάλογο χρώμα και φυσικά με τον φωτισμό που έχουν καταγραφεί. 

Κάθε στοιχείο δημιουργεί ένα συναίσθημα το οποίο δεν ξέρουμε τι είναι αρχικά, αλλά θέλουμε να νοιώσουμε απεγνωσμένα, από τη στιγμή που αποφασίσαμε να δούμε μια φωτογραφία. Η φωτογραφία που περιέχει πολλά αντικείμενα, ποικιλία χρωμάτων και αλλοπρόσαλλο φωτισμό δημιουργεί σύγχυση και αποτυγχάνει στο να δημιουργήσει κάποιο συναίσθημα. 

Οι λιτές σε αντικείμενα αλλά και σε χρώματα συνθέσεις είναι δυνατές για το λόγο ότι είναι άμεσες αν και η μεγαλύτερη αδυναμία τους είναι ο τρόπος παρουσίασης στον θεατή. 

Η φωτογραφική ματιά στη λήψη και ο τρόπος παρουσίασης / φινίρισμα αυτών των συνθέσεων είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τα συναισθήματα που μετά χαράς ο θεατής είναι πρόθυμος να δώσει. 

Γιατί οι ασπρόμαυρες εικόνες είναι πιο δυνατές; 

Οι ασπρόμαυρες εικόνες είναι πιο ανάλαφρες όπου σερβίρουν στα μάτια του θεατή αποκλειστικά το θέμα. Ο εγκέφαλος αφοσιώνεται αποκλειστικά στο θέμα εφόσον δεν υπάρχει χρώμα για να σκεφτεί και να αποκωδικοποιήσει περαιτέρω τη σημασία του, κάνοντας το θέμα πολύ πιο δυνατό το οποίο συνδέεται άμεσα με το συναίσθημα που μας προκαλεί. 

Η κάθε φωτογραφία έχει έναν χαραχτήρα. Ο όρος εικόνα ακροβατεί με τον όρο φωτογραφία αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα. Ο όρος εικόνα είναι η σκεπή της φωτογραφίας. Εικόνες υπάρχουν καθημερινά ολόγυρα και δεν περιορίζονται σε ένα κομμάτι χαρτί η σε μια οθόνη. Η φωτογραφία είναι ένα κομμάτι μιας εικόνας, η γεύση ενός συναισθήματος που ξυπνά στο αντίκρισμα της. 

Μια ασπρόμαυρη εικόνα ίσως βγάλει έναν τόνο μελαγχολίας αλλά και νοήματος, ένα συναίσθημα που μπορούμε να το κλιμακώσουμε ανάλογα με τη θεματική δύναμη της φωτογραφίας. 

Μια έγχρωμη φωτογραφία στοχεύει πολλές φορές στην ευεξία που προκαλεί. 

Καθοριστικό ρόλο και στις δυο περιπτώσεις παίζει το θέμα και πόσο ταυτίζεται με το επίπεδο συναισθημάτων, παιδείας, αλλά το βασικότερο, αισθητικής που κατέχει τον θεατή, και σε αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο ο φωτογράφος που τη παρουσιάζει. 

Θα ήταν άδικο να αναφέρουμε ότι η φωτογραφία ταυτίζεται αποκλειστικά με την ασπρόμαυρη κατηγορία, καθώς το ένα είδος συμπληρώνει το άλλο. 

Εν κατακλείδι. Όπως συμπεραίνεται το τρυκ είναι τι συναίσθημα θα προκληθεί στον θεατή μέσα από τη φωτογραφία. Εξάλλου αυτός είναι και ο στόχος. Σημαντικό επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν χρονικά δεδομένα για τη δημιουργία του συναισθήματος τα οποία πηγάζουν από το IQ του κάθε θεατή. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει στη διάθεση του ελάχιστα δευτερόλεπτα (2-3, ανάλογα και το μέγεθος της φωτογραφίας) στο να εξηγήσει αυτό που βλέπει και να εκκρίνει συναίσθημα. Σε αυτό το σύντομο χρονικό περιθώριο η και έπειτα, δυο πράγματα μπορούν να συμβούν. 

1. Έκκριση συναισθήματος 

2. Σύγχυση / Απόρριψη 

Στη 1η περίπτωση η φωτογραφία είναι πετυχημένη άσχετα αν αρέσει η δεν αρέσει καθώς η ποικιλία συναισθημάτων ανά θεατή βασίζεται στην υποκειμενικότητα και στην αισθητική αυτού όπως προαναφέραμε. 

Στη 2η περίπτωση η φωτογραφία δεν είναι πετυχημένη, ΕΚΤΟΣ εάν αυτός είναι ο σκοπός της ο οποίος όμως θα πηγάζει από την ίδια τη ψυχή της φωτογραφίας και θα επικοινωνεί με τον εγκέφαλο του θεατή. 

Άρα μια άτεχνη και κακόγουστη αισθητικά φωτογραφία δεν μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη, για το λόγω ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιο στοιχείο που να δηλώνει χαραχτήρα. 

Η δόση συναισθήματος που βγαίνει από τη φωτογραφία πηγάζει από το συνδυασμό των στοιχείων που προαναφέρθηκαν αλλά και από τον τρόπο αποτύπωσης και το ταλέντο του φωτογράφου. 

Από εκεί φαίνεται πόσο διεισδυτικός είναι ο φωτογράφος, πόσο ανάλαφρος, έντονος, καλόγουστος, κακόγουστος, έξυπνος, ταλαντούχος, πετώντας μια βόμβα μεγατόνων στα 3 δευτερόλεπτα του μυαλού του θεατή η ανάβοντας ένα σπίρτο.